17 luty- Światowy Dzień Kota

Światowy Dzień Kota jest to święto obchodzone corocznie 17 lutego we Włoszech (od 1990) i Polsce (od 2006) mające podkreślić znaczenie kotów w życiu człowieka, niesienie pomocy wolno żyjącym i bezdomnym zwierzętom, które miały kiedyś dom, ale go straciły, a także uwrażliwienie ludzi na często trudny koci los. W szpitalu na oddziale neurologii, dzieci uczciły koci jubileusz wykonując prace plastyczne odzwierciedlające czworonogich przyjaciół. Każde dziecko, ze swoją wyjątkową wrażliwością, przedstawiło indywidualnie postrzegane przez siebie zwierzątko. Były koty czarne, brązowe i zielone. Dzieci z wielkim zaangażowaniem i zapałem zabrały się do pracy. Wcześniej, przed wykonaniem pracy plastyczniej, maluchy brały udział w pogadance na temat zwierząt chronionych w Polsce. Mogły zaspokoić zmysł poznawczy poprzez oglądanie ilustracji chronionych zwierząt. Mali pacjenci zapoznali się z wizerunkami żubrów, niedźwiedzi, żbików, rysi , orła , żółwia. Dowiedzieli się o ich malejącej populacji i potrzebie ochrony. Dzieci szczególnie zainteresowały się wielkim kotem - rysiem i jego charakterystycznymi kępkami czarnych włosów na uszach, które służą do skupiania fal dźwiękowych ( dzięki czemu rysie lepiej słyszą). I tak oto, przy okazji kociego święta, dzieci mogły zapoznać z problemami zwierząt oraz uwrażliwić się na pomoc niesioną kotom, ptakom i innym zwierzętom.

Prace Dzieci wykonane na zajęciach

Zagadka:

 Ma cztery łapki, dwa małe uszka. 

Jest taki mięciutki jak poduszka.

Lubi snuć wełnę, wchodzić pod płotek.

Każdy już zgadnie, że to jest…

Kotek

Narysuj brzuszek, ogonek i łapki, Głowę, uszy małe i futerko w łatki.

Siedzi sobie teraz, senne śle spojrzenia. 

Cicho marząc, mruczy swe kocie życzenia:

„ Mleka na spodeczku dostanę od Ani,

Myszek kilka szarych, co wyjrzały z norki…”

Oj, nie ciesz się kotku, na takie śniadanie,

Bo kto chce mieć dużo, ten figę dostanie!!!

Kotek

Miły pyszczek, uszka małe,

Oczka bystre, wąsy białe.

Brzuszek, ogon podkręcony,

Krótkie nóżki podkulone!

Opracowała: Bożena Zając, nauczyciel wychowawca

Wiersze pochodzą z książki Elżbiety Minczakiewicz: „ Rysowane wierszyki i zagadki aktywności dialogowo-komunikacyjnej i zabawowej u małych dzieci o zróżnicowanych potrzebach i możliwościach rozwoju”. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005.