W dawnym Opolu w niewielkiej odległości od siebie przez kilka stuleci istniały aż dwie książęce warownie:
zamek na Ostrówku i niemal już zapomniany młodszy obiekt, postawiony na najwyższym wzniesieniu w okolicy, skąd ukłuto dla niego nazwę zamek na Górce. Zamek na Górce powstał prawdopodobnie w okresie 1382-1387 na miejscu drewnianego dworu kasztelańskiego z fundacji Władysława Opolczyka. Prawdopodobnie składał się on z czworokąta murów z co najmniej jedną (istniejącą do dziś) kwadratową w planie wieżą, która pierwotnie miała trzy kondygnacje naziemne i była podpiwniczona. Wiadomo też, że zamek w XVI w. pełnił funkcję więzienia. W 1615 r. na zamku wybuchł pożar i od tego czasu gmach ten nie był już remontowany. Przed zniszczeniami uchroniły się jedynie stajnie oraz wieża, w której urządzono spichlerz. W XVII w. jedną z izb zamkowych przekształcono w świątynię protestancką, a wewnętrzny dziedziniec zajęli garncarze, następnie warownię oddano w ręce jezuitów. W XIX w.
baszta stała się własnością szkoły
- gimnazjum, gdzie uczył się m.in. Jan Kasprowicz, wyrzucony stąd po zaledwie trzech miesiącach nauki za mówienie po polsku. Po gimnazjum pozostała jedynie pamiątkowa tablica - dzisiaj mieści się tutaj siedziba Zespołu Szkół Mechanicznych.
Zamek na Ostrówku - rozpoczął ok. 1228 r. Kazimierz I, syn księcia raciborskiego Mieszka Plątonogiego. Zamek wzniesiono pierwotnie w celu zabezpieczenia i kontroli przeprawy przez rzekę Odrę. Po wygaśnięciu linii Piastów opolskich, wraz ze śmiercią księcia Jana II Dobrego w 1532 r., zamek przechodzi w prywatne ręce, ulegając tym samym dewastacji. Próby remontu podejmuje się starosta opolski Jan Oppersdorff, ale koszty oraz osiadanie budynków w zbyt mokrym gruncie, okazują się być znaczne – pojawia się sugestia, że taniej będzie obiekty wyburzyć.
W 1615 r. wybuchł wielki pożar, który zniszczył zamek i prawie całe miasto. Na Ostrówku, oprócz wypalonych
murów, zachował się jedynie młyn zamkowy oraz wieża prochowa. Wieki XVII i XVIII przyniosły stopniowy upadek rezydencji. Dopiero w roku 1816, gdy Opole zostało stolicą rejencji, zamek po gruntownym remoncie przekazany został na siedzibę
jej głównego urzędu. W XIX w. zmieniono całkowicie najbliższe otoczenie zamku: rozebrano część murów, zasypano fosy, zniwelowano wały, urządzając na ich miejscu zieleniec. W latach 1928-30 decyzją władz niemieckich, zamek został jednak rozebrany, a w jego miejscu stanął biurowiec rejencji, wyposażony w niezwykłą wówczas nowinkę techniczną - windę typu Paternoster*. Ze średniowiecznego założenia zachowała się jedynie cylindryczna wieża.
*Paternoster - rodzaj windy, łańcuch kabin osobowych jadących, jedne w górę, inne w dół i nie posiadających drzwi. Winda ta nie zatrzymuje się na piętrach, lecz wsiada się do kabin lub z nich wysiada podczas ich powolnego ruchu przez piętra, wtedy gdy kabina osiągnie odpowiedni poziom.
Teresa Podolak - nauczyciel historii
zdęcia: domena publiczna
