Dzień nauczyciela 14 października

Dzień Edukacji Narodowej – historia

W XVIII wieku 14 października 1773 roku – na wniosek króla Stanisława Augusta Poniatowskiego – została utworzona Komisja Edukacji Narodowej. Było to pierwsze w Polsce i Europie ministerstwo edukacji powszechnej, które dawało możliwość kształcenia się osób z różnych warstw społecznych. Dla chłopów i mieszczan utworzono szkoły parafialne, a szlachta uczęszczała do szkół powiatowych. Powstały pierwsze uniwersytety, a także Towarzystwo Ksiąg Elementarnych, którego zadaniem było przygotowywanie podręczników dla uczniów.

Pod koniec XVIII w nie istniał żaden formalny system edukacji dla dziewcząt, natomiast Komisja Edukacji Narodowej opracowała przepisy, w myśl których do edukacji razem z chłopcami miały być dopuszczane w szkołach elementarnych także dziewczynki.

W okresie powojennym, gdy działał już reaktywowany po wojnie Związek Nauczycielstwa Polskiego, próbowano wyznaczyć Dzień Nauczycieli  na 20 listopada. Wszystko zmieniła ustawa z 1972 roku, zwana Kartą praw i obowiązków nauczyciela. To wtedy wprowadzono Dzień Nauczyciela obchodzony w rocznicę powołania Komisji Edukacji Narodowej. Nazwa święta w mowie potocznej pozostała używana do dziś. Dziesięć lat po ustawie z 1972 roku Kartę praw i obowiązków nauczyciela zastąpiła słynna Karta nauczyciela. Wtedy to zmieniono też nazwę święta na Dzień Edukacji Narodowej oraz wprowadzono w ustawie zapis: „Dzień ten uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty”. Święto to, ustanowione przez Sejm w 1773 r. i uregulowane ustawą z 1982 r.

Celem obchodów Dnia Nauczyciela jest uhonorowanie pracy nauczycieli, podkreślenie ich znaczenia dla społeczeństwa.

rys historyczny zebrał Bogusław Makara

źródło: internet